W tym roku w kwietniu, w wieku 93 lat pożegnano wielkiego, niezwykłego Polaka, profesora Władysława Bartoszewskiego. Profesor Bartoszewski był niezwykłym ambasadorem pojednania polski-niemieckiego oraz wielkim orędownikiem porozumienia Polaków i Żydów. Urodzony w 1922 roku w Warszawie, gdzie ukończył gimnazjum i liceum, a w 1939 zdał maturę. Wybuch wojny pokrzyżował plany dalszej nauki, jednak Profesor w latach 1941 – 1944 studiował polonistykę na na tajnym Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1940 roku został aresztowany przez Niemców i wywieziony do Auschwitz, skąd został zwolniony w kwietniu 1941 roku. Rok później związał się z Armią Krajową i rozpoczął współpracę z Radą Pomocy Żydom „Żegota”. Był także uczestnikiem Powstania Warszawskiego.
W 1946 roku znalazł pracę w „Gazecie Ludowej”, prasie związanej z PSL Stanisława Mikołajczyka. W tym samym roku został aresztowany pod zarzutem szpiegostwa. Karą za rzekome przestępstwo było więzienie do 1948 roku. Po raz kolejny został aresztowany w grudniu 1949 roku. Znów zarzutem było szpiegostwo. Karę odbywał przez 8 lat z roczną przerwą w 1954 roku.
Po zakończeniu odsiadki Profesor Bartoszewski rozpoczął współpracę jako publicysta między innymi z tygodnikiem „Stolica” i „Tygodnikiem Powszechnym”. W latach siedemdziesiątych i w 1984-1985 wykładał historię najnowszą na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, ale i na niemieckich uczelniach często i chętnie bywał z wykładami. Służba Bezpieczeństwa Polski Ludowej traktowała go jako „polityczny kontakt reakcyjnej emigracji”, dlatego był ustawicznie inwigilowany.
W 1965 roku Władysław Bartoszewski otrzymał tytuł Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata, przyznawany przez Instytut Yad Vashem. Otrzymał także honorowe obywatelstwo państwa Izrael. W 1976 roku podpisał tak zwany List 64, list intelektualistów przeciw zmianie konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. W 1978 roku był współorganizatorem Towarzystwa Kursów Naukowych, a także wykładowcą na tajnym Uniwersytecie Latającym. Dwa lata później wstąpił w szeregi NSZZ „Solidarność”. Jednak, gdy wprowadzono w 1981 roku stan wojenny, Profesora Bartoszewskiego internowano. Wolność odzyskał w kwietniu 1982 roku.
W wolnej Polsce, w latach 1990-1995 był ambasadorem Polski w Austrii, a następnie został Ministrem Spraw Zagranicznych w rządzie Józefa Oleksego. Z ramienia Unii Wolności w latach 1997-2001 był senatorem IV kadencji. Na czele Ministerstwa Spraw Zagranicznych stanął ponownie w roku 2000 dzięki nominacji ówczesnego premiera Jerzego Buzka. Od 2001 roku był przewodniczącym Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa oraz Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej.
Był autorem ponad 40 publikacji książkowych oraz laureatem licznych odznaczeń, wyróżnień i nagród, w tym m.in. Orderu Orła Białego, Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi RFN. Energiczny, oddany sprawom polskim do końca.