Donald Tusk to polityk z krwi i kości. Opanowany, elokwentny, stanowczy. Przez jednych uwielbianych, przez innych demonizowany. Historyk z wykształcenia, polityk z zamiłowania. Osiągnął wiele, a możliwe że jeszcze więcej przed nim.

Donald Tusk urodził się w Gdańsku w 1957 roku. Tam też zdobył pełne wykształcenie. Najpierw w Szkole Podstawowej nr 57, później w Liceum Ogólnokształcącym imienia Mikołaja Kopernika, zwieńczając wszystko uzyskanie tytułu magistra na Wydziale Filologiczno-Historycznym Uniwersytetu Gdańskiego. To właśnie w trakcie studiów zaangażował się w działalność opozycyjną wobec ówczesnym władzą PRL. Uczestniczył w tworzeniu lokalnego Studenckiego Komitetu Solidarności co było wynikiem wydarzeń, które miały miejsce w Krakowie (bezpieka zamordowała Stanisława Pyjasa). Wtedy też rozpoczął współpracę z Bogdanem Borusewiczem oraz Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża. W trakcie strajku w sierpniu 1980 roku organizował działania, które miały wspomagać organizacje studenckie. Współtworzył oraz był jednym z pierwszych liderów Niezależnego Zrzeszenia Studentów Polskich. W późniejszym czasie został przewodniczącym Niezależnego Samorządowego Związku Zawodowego „Solidarność” w Wydawnictwie Morskim. W trakcie swojej działalności opozycyjnej pracował fizycznie w spółdzielni „Świetlik” założonej przez Macieja Płażyńskiego.

Po zmianach ustrojowych Tusk wystartował w wyborach do Sejmu i został jednym z posłów pierwszej kadencji. Wówczas kierował partią Kongresu Liberalno-Demokratycznego, która to stała w opozycji wobec rządu Jana Olszewskiego. Następnie w roku 1992 ówczesny rząd otrzymał wotum nieufności, czego wynikiem była koalicja siedmiu ugrupowań politycznych (której inicjatorem był między innymi Donald Tusk). Tak powstał rząd Hanny Suchockiej, który upadł rok później. Ponowne wybory nie dały już Tuskowi mandatu poselskiego. W 1994 został jednym z przewodniczących Unii Wolności. Trzy lata później w kolejnych wyborach otrzymał mandat senatorski oraz został wicemarszałkiem Senatu IV kadencji. W tym czasie popierał rząd Jerzego Buzka. W 2001 roku odszedł z Unii Wolności po przegranej walce o władze w partii z Bronisławem Geremkiem. 24 stycznia 2001 roku wraz z Aleksandrem Olechowskim oraz Maciejem Płażyńskim założył działając po dziś dzień Platformę Obywatelską, która początkowo działała jako komitet wyborczy. W wyborach Platforma otrzymała 65 mandatów na sejm stając się największą partią opozycyjną w Polsce. Tusk tym razem objął posadę wicemarszałka Sejmu IV kadencji. W 2003 roku po odejściu z partii Macieja Płażyńskiego, Tusk został przewodniczącym Platformy Obywatelskiej.